Vrijdag 3 augustus: Jönköping – Annaboda
Om half 9 kunnen we de broodjes ophalen die we gisteravond bij de receptie hebben besteld. Ze zijn nog warm! We beleggen ze met jam en drinken er koffie (Lammert) en thee (ik) bij. Daarna pakken we de tent en onze spullen in en gaan we weer op pad. We rijden eerst naar Huskvarna om bij Smedbyn te kijken, maar dat valt tegen.

Ook het fabrieksmuseum van Husqvarna ziet er niet zo boeiend uit en na een bezoekje aan de supermarkt stappen we weer in de auto. We rijden terug naar Jönköping en gaan tussen beide meren door naar het noorden. Net voorbij Habo gaan we de 195 af om eens te kijken hoe dat stukje binnenland eruit ziet. We rijden door Gustav Adolf. De weg is smal en gaat geleidelijk omhoog. We schrikken ons rot als er ineens een ree uit de berm springt en we die ternauwernood ontwijken. Dat scheelde echt centimeters. Tien minuten later zijn we net wat gekalmeerd als ons bijna hetzelfde overkomt: er springt een ree uit het bos de weg op, pal voor onze auto. Gelukkig ontwijken we ook deze, maar we vinden de route ineens een stuk minder leuk en het is nog best een eind naar Tidaholm. Gelukkig verloopt de rest van het stuk zonder problemen en genieten we toch best wel een beetje van de prachtige omgeving.

Van Tidaholm rijden we naar Skövde, de thuisbasis van Volvo. Misschien komt het doordat we nu zelf er nu zelf een hebben, maar het enorme gehalte aan Volvo’s op de weg valt ons dit jaar voor het eerst op.

We parkeren in het centrum en gaan op zoek naar de touristinfo. Daar nemen we wat brochures mee, onder andere van een fort in Karlsborg waar we naartoe rijden. Het fort is immens. Gebouwd in 1819 (en 90 jaar later pas klaar) en een tijd lang het grootste bouwwerk van Europa. We lopen een rondje binnen de muren en kijken bij het museum en een winkeltje. Lammert heeft nog steeds zin in gerookte zalm, dus we rijden naar de haven. Onderweg stoppen we om even naar een jetski-wedstrijd te kijken.

In de haven loopt een deel van het 190km lange Götakanaal dat in 1832 werd geopend. Helaas heeft de viswinkel niet wat Lammert zoekt.

We rijden binnendoor naar Örebro en volgen af en toe een bruin bordje om een ruïne of iets anders te bekijken. We rijden veel heuvels. Als we honger krijgen stoppen we bij een parkeerplaats langs een meer. Als we een bordje volgen blijken we uit te komen bij een ruïne van een kelder. Het is een deel van de Munkastigen, een eeuwenoude monnikenroute.

Hoe noordelijker we komen, hoe meer dode dieren er langs de weg liggen. Op de provinciale wegen is er een hek als afscheiding tussen de twee weghelften en de wegen zijn smal zonder vluchtstrook. Dieren kunnen geen kant op. We zien een dode das en een dode vos. Natuurlijk kijken we ook naar elanden, maar die hebben zich goed verstopt. In een foldertje dat we hebben meegenomen bij de touristinfo staat dat als je 90km per uur rijdt je in een straal van 300 meter om je heen elke 23 seconden een wild dier hebt. Een groot dier als een ree, eland, wild zwijn, lynx, veelvraat, das, bever, vos of wolf. 99% daarvan zie je niet, maar ze zijn er zeker.

Geen vakantie zonder kapotte auto. Vlakbij Örebro denk ik iets te ruiken dat warm is, maar ik kan niets vinden. Als even later de koelbox en de tomtom uitvallen blijkt de stekker doorgesmolten en de zekering geklapt. We rijden naar een benzinepomp met een garage erbij en proberen de zekering te vervangen. Dat is helaas niet zo makkelijk, maar met een geleende tang komt het toch goed. We doen boodschappen en rijden naar een camping in de buurt. In de campinggids zag die er leuk uit, maar bij aankomst blijkt het erg groot en druk. Niet zo ons ding, maar we zijn er en hebben geen zin om verder te rijden. De ligging is prachtig, bovenop een heuvel in het bos. www.annabodacamping.se De eigenaren zijn al op leeftijd en spreken gebrekkig Engels. We vragen om een stuga en als die maar 280 kronen blijkt te kosten voor een nacht hoeven we daar niet lang over te twijfelen. De stuga is klein, maar comfortabel. We braden een flinke lap vlees en worstjes op de barbecue, eten een bak aardbeien leeg en drinken vlierbloesemsap. Daarna is het muggentijd en kijken we in de stuga naar de Olympische Spelen. Met de tv nog aan vallen we om half 10 al in slaap. In de verte horen we honden blaffen en wordt er meerdere malen geschoten. We vragen ons af op welke diersoort er wordt gejaagd.

View Larger Map

Zaterdag 4 augustus: Annaboda – Glaskogen
Na het ontbijt maken we de stuga schoon en rijden we naar Örebro, waar we om kwart voor 10 zijn. Alles blijkt nog dicht, het is zaterdag. Omdat we geen zin hebben om een uur te wachten stappen we in de auto naar Karlstad. Dan maar naar een andere stad vandaag. We rijden in Kristinehamn langs een bordje dat een Picassobeeld aangeeft en besluiten dat te volgen. Helaas staat er bij die bordjes nooit hoe ver weg iets is. Dit beeld is een flink eind rijden, maar de weg loopt langs het water (en talloze campings) en het uitzicht is mooi. Het beeld staat op het einde van de kade en het waait erg hard.

De touristinfo in Karlstad is al snel gevonden. We kopen kaartjes om naar huis te sturen en een eland-kalender voor onszelf. En we scoren een stapel foldertjes van dingen die ons interessant lijken. Daarna slenteren we door de stad en overleggen we over het programma van de rest van de vakantie.

We willen eigenlijk nog wat verder naar het noorden en daar op wildsafari, maar Lammert wil graag een dag (of twee) kanoën. We hebben een brochure van een natuurreservaat waar je dat kan doen en besluiten daar naartoe te gaan. Dat ligt een stuk naar het zuiden, aan de linkerkant van het meer.

De weg naar de camping is interessant. Een onverharde weg met scherpe bochten en steile hellingen, dwars door het reservaat. Het is er prachtig, maar wel spannend om te rijden en we vragen ons regelmatig af of we wel goed zitten, maar komen toch uit bij het informatiecentrum. Daar overleggen we over de mogelijkheden. We kunnen wildkamperen, of de tent opzetten op het gras rondom het centrum. We kiezen voor het laatste en zetten de kleine tent op naast een meertje met een waterval. http://www.glaskogen.se/engcamping.htm

Daarna maken we een wandeling langs een gemarkeerde route. Het is maar vijf kilometer, maar wij Hollanders zijn niet gewend aan heuvels. We stoppen regelmatig bij een bezienswaardigheid en om foto’s te maken en komen twee uur later terug bij de tent. Daar drinken we rekordelig en eten we een zak chips als avondeten. Heel verantwoord.

Zondag 5 augustus: Glaskogen – Vassbotten
We worden vroeg wakker met het geluid van een vliegtuig en helikopter die over het gebied vliegen. Het klinkt als thuis. Om half 9 pakken we de tent en de auto in en overleggen we tijdens het ontbijt over wat we gaan doen. De weersvoorspelling is slecht, dus het plan om een dag te gaan kanoën laten we al snel varen. We kopen een gedetailleerde kaart van het gebied en een dagpas waarmee je gebruik mag maken van de hutten en shelters in het reservaat, voor het geval we toch een lange wandeling gaan maken en stappen in de auto. Voor een meerdaagse hike hebben we echter niet de goede uitrusting en niet de juiste conditie. Op de kaart zien we een wandelroute met een oversteek over het water en besluiten daar naartoe te gaan. Het regent een beetje, maar dat geeft niet. De weg heeft hellingen van 12% en scherpe bochten. Je mag er 70, maar dat vinden wij veel te snel. Wie weet wat voor beest er ineens de weg op springt!

De wandelroute is snel gevonden. We parkeren de volvo in de berm en gaan op pad. De route loopt door een moeras, waar je soms over een plankier kan lopen, maar op andere stukken op moet passen dat je niet in de drek stapt. Dat gaat niet altijd goed.

We moeten een flinke heuvel over om bij het water te komen. Daar wacht ons een verrassing: geen pontje, maar een roeiboot. Aan de overkant ligt er nog een en het bordje bij het water vermeldt dat er altijd een bootje aan elke kant van het water moet liggen. Wel zo aardig voor de volgende wandelaar die over wil steken, maar hoe doe je dat? Je roeit met je bootje naar de overkant, dan met twee bootjes weer terug naar waar je vandaan kwam, laat een van de bootjes aan die kant en vaart weer naar de overkant. Het is 200 meter roeien, en dat dan 3x voor je verder mag wandelen. Zittend op een rotsblok denken we er even over na.

Als we uiteindelijk in het bootje stappen om in ieder geval even een stuk het meer op te gaan begint het flink te regenen. We zijn net drie meter uit de kant, maar de lol is ons alweer vergaan en we draaien weer om. Watjes zijn we, maar het vooruitzicht om drie keer heen en weer te roeien in de regen is niet echt aanlokkelijk. We gaan weer terug de heuvel over en nemen nog een stuk van het pad aan de overkant van de weg, maar er zijn zo vreselijk veel muggen dat we snel terug vluchten naar de auto.

We rijden met tegenzin het natuurgebied uit richting Årjäng en daarna naar Bengtsfors. Onderweg houden we even plas- en rookpauze en zien een groepje mensen op een spoorfiets voorbij komen. Die blijk je in Bengtsfors te kunnen huren, in combinatie met een stuk met de trein.

We schrijven kaartjes naar huis en gaan nog naar een outdoorwinkel, waar we niets kopen. In Karlstad heb k een flyer meegenomen van een elandpark in Dals-Ed, dat is ongeveer ons einddoel van vandaag. Het is namelijk nog steeds niet gelukt om een moose in het wild te zien, dus dan maar in gevangenschap. Onderweg komen we langs een bordje met älg-park erop. Niet het park waar we naar onderweg zijn, maar een älg is een älg, dus we gaan even kijken. Het blijkt een outdoorcentrum te zijn, waar je kan klimmen, abseilen en andere avontuurlijk dingen kan doen, paardrijden en elanden bekijken. Er is ook een aquarium, een souvenirshop en een restaurant. En we hebben honger! Dus we gaan elanden eten in plaats van ze bekijken. De menukaart biedt verschillende mogelijkheden om dat te doen en we kiezen voor een stoofpot. Er leven 300.000 elanden in Zweden en er worden er jaarlijks 100.000 afgeschoten door jagers. De stoofpot is heerlijk! Het vlees is donkerrood, heel mals en niet zo sterk van smaak als rendier. Hou je van wild, dan vind je eland ook zeker erg lekker.

Het is vandaag slecht weer, er komen een paar flinke buien naar beneden. Aan het eind van de middag wordt en blijft het gelukkig droog. In Ed vinden we al snel het park, dat al bijna dicht gaat. We bekijken de souvenirs, maar niet de dieren, dat bewaren we voor morgen. De camping tegenover het park is groot en saai. We willen er niet overnachten.

In dit gebied zijn wat minder campings, de volgende is zeker een half uur rijden, maar we besluiten de gok te wagen en rijden naar Vassbotten. Dat pakt gelukkig goed uit! De TomTom vindt dat de snelste route via een smal landweggetje over een heuvelrug is. Het uitzicht is prachtig! Ik kijk op de kaart mee en de Noorse grens komt erg dicht in de buurt. Dat is ook te merken aan het landschap. Het is wat hoger en ruiger dan wat we tot nu toe gezien hebben. De camping is vrij groot, maar verdeeld over verschillende velden waardoor het niet groot aanvoelt. Hij ligt – uiteraard – aan een meer en wordt omringd door heuvels.

De campingmeneer is erg vriendelijk. Hij rijdt in een supergaaf en heel erg klein autootje dat hij naast de ouderwetse benzinepomp op de camping parkeert.

We zetten de grote tent op op het tentveld. Hij heeft drie dagen in de auto gelegen en ruikt allesbehalve fris. Daarna gaan we om de beurt douchen. Dat is erg nodig. De douches in Glaskogen waren belachelijk duur (5kr/2min) en die in Annaboda te raar. Op Bullarebygdens komt er erg veel water uit de douchekop en zijn we in no-time weer helemaal schoon. ’s Avonds gaan we op advies van de beheerder op beversafari. Er zit een grote burcht vlakbij de camping. Bevers zien we helaas niet, maar de burcht hebben we al snel gevonden.

We lopen terug naar de camping en stappen in de auto om op moosiejacht te gaan. Volgens de campingmeneer grazen ze ’s avonds soms op een veldje een stukje verderop. Op de heenweg zien we een aantal reeën en zingen we liedjes over elanden. No moose today, the moose has gone away.

Als we omdraaien en terugrijden knippert een auto die ons tegemoet komt met zijn lampen. We gaan stapvoets rijden en zien twee elanden in een veld. Het is te donker en mistig om foto’s te kunnen maken en al snel kunnen we ze niet meer zien, maar het is gelukt!

View Larger Map