Maandag 5 augustus Eelde NL – Överlida SE [860km]
Hoewel we hebben nagedacht over andere bestemmingen wordt het ook in de zomer van 2013 weer Zweden. Dit keer willen we langs de westkant van het land richting Östersund rijden en daar een tijdje blijven. We boeken niks, hebben geen route bedacht, we zien wel. Op zondag moet Lammert nog de hele dag werken en pak ik de laatste spullen in. ’s Avonds stoppen we alles in de auto. We hebben voor het eerst een dakkoffer en dat scheelt enorm veel ruimte. Op de achterbank staan nu alleen de koelbox en een kratje met eten. We vertrekken maandagochtend om half 7 en rijden onze gebruikelijke route met twee keer de boot (Puttgarden – Rødby en Helsingør – Helsingborg). Het is zonnig en warm en hoewel er minder wegwerkzaamheden zijn in Duitsland dan voorgaande jaren staan we toch een paar keer te koken in de file. We zien nog een auto die volop in brand staat met een kilometers lange file erachter. Gelukkig gaan wij de andere kant op.

Om een uur of 6 zijn we in Zweden. We rijden richting Halmstad en kopen bij de Statoil een nieuwe wegenkaart. Onze oude is inmiddels drie keer mee geweest en valt uit elkaar. We hebben bij de anwb-winkel andere kaarten bekeken, maar die waren minder handig in gebruik. Deze is simpel, compact en geeft veel campings aan. We hebben ook nog een campinggids van vorig jaar mee die ook kaarten bevat én de TomTom voor als we moe zijn of de snelste route willen rijden. Omdat de campings aan de kust vaak groot, druk en duur zijn gaan we vanaf Halmstad richting het binnenland om daar een camping te zoeken. We bekijken er een paar en komen uiteindelijk terecht in Överlida, waar we een stuga boeken. We hebben geen zin om de tent op te zetten en op een matje te slapen. Bovendien zijn de huisjes hier best betaalbaar (275kr/31,50). http://www.overlidacamping.se De camping ligt (uiteraard) aan een meer, je kan er kano’s huren, vissen, midgetgolfen en zwemmen. We maken wat te eten, lopen een rondje over het terrein en gaan vroeg slapen.

Huisje in Överlida

Dinsdag 6 augustus Överlida SE – Kongsvinger NO [464km]

Grotere kaart weergeven
Zuid-Zweden kennen we inmiddels al redelijk goed en vorig jaar zijn we in het gebied tussen het Vänern en de Noorse grens geweest, dus we willen vandaag nog een flink eind rijden. Tamara, een collega van mij, is ook in Zweden op vakantie en is van plan vandaag naar Karlstad te gaan. Dat ligt ook op onze route en we spreken af om elkaar daar te treffen. We halen verse broodjes en kanelbullar bij de campingwinkel en zitten om half 10 in de auto. Het is voor ons vier uur rijden naar Karlstad. Als we vlakbij zijn gaat Lammert ineens vol op de rem en kijken we recht in de ogen van een flinke vos, die op zijn dooie gemak de snelweg oversteekt en vlak voor onze auto even pauze houdt. We schrikken ons rot en rijden daarna keurig de maximum snelheid van 90 km per uur. Gelukkig steken er geen andere dieren plotseling over en met een korte pauze, een rondje supermarkt (wat weer een feest!) en tanken zijn we om half 2 op de afgesproken plek; de turist info onder de bibliotheek. Vorig jaar zijn we hier ook geweest. We besluiten ergens te gaan lunchen en wandelen door de stad op zoek naar een cafeetje met een lege tafel. Ik heb in de auto al gegeten en heb geen honger, maar snoep wel wat van Lammert’s patat en worstjes. Als we bij het buffet in de rij staan om koffie en thee te pakken staat er een bejaard echtpaar voor me. Hij pakt twee koffie, zij stopt alle gratis chocolaatjes in haar borstzak, legt de laatste twee op hun schoteltjes en loopt weg… Ik kan mijn lach nog net inhouden tot ze ver genoeg weg zijn. Het zijn dus niet alleen Hollanders die houden van gratis!

Na het eten wandelen we met z’n vieren een rondje door de stad, maar net als vorig jaar blijkt die niet bijzonder interessant. Weer terug bij de turist info nemen we afscheid. Lammert en ik halen brochures van stadjes in Värmland en kijken souvenirs. Beslissen waar we naartoe gaan is moeilijk. We willen naar het noorden, maar doen we dat via Munkfors, Torsby of Hagfors? We besluiten de E45 te nemen richting Torsby en daar een camping te zoeken, als we ineens weer Kongsvinger op de borden zien. Elke vakantie komen we die plaatsnaam tegen en grinniken we erom, nu gaan we er naartoe! En dan zien we wel of het leuk is. Het is wel een beetje om, maar het is vakantie en we hebben geen haast.

Bij Charlottenberg bekijken we in de stromende regen een veel te dure camping en stelen we terwijl we schuilen even wat wifi. Daarna rijden we naar de stad, waar we eerst de tank volgooien en daarna en enorm winkelcentrum in duiken. Bij een outlet passen we veel en kopen we uiteindelijk niks (ik) en een trui (Lammert). We halen avondeten bij de supermarkt en steken de grens over op zoek naar een camping. We komen uit bij Sjostrand, een kleine camping aan een meertje, tussen twee heuvels. In een droog moment zetten we zo snel mogelijk onze kleine tent op, maar helaas gaat het voordat we daar mee klaar zijn toch weer regenen. We zijn vast in Noorwegen. Tijdens het koken is het gelukkig droog. We eten pasta met diepvriesgroente en drinken van huis meegenomen rosé.

sjostrand camping

Buitenkeuken

Woensdag 7 augustus Kongsvinger NO – Leksand SE [317km]

Grotere kaart weergeven
Uiteraard zijn we vroeg wakker. We ontbijten met pannekoeken, maar vertrouwen het weer niet. Dat blijkt terecht, de laatste eten we in de tent op. Het is Noorwegen, dus het regent. In Kongsvinger is weinig te beleven. We rijden naar de festning, die momenteel wordt verbouwd.

Ondanks de steigers en bouwvakkers kan je gewoon naar binnen, dus we kijken wat rond. Het is lang niet zo indrukwekkend als Fredriksten fort in Halden waar we vorig jaar zijn geweest, maar het is wel een mooi oud gebouw met prachtig uitzicht.

Uitzicht vanaf de vesting over Kongsvinger

Net als we weg willen gaan worden we aangesproken door een meneer die of de leiding over het project heeft, of de beheerder van de vesting is. Hij vertelt ons dat ze een hotel aan het maken zijn met een restaurant en een café en dat het in september klaar moet zijn. We praten over de geschiedenis van de vesting en hij vertelt dat de enorme stenen met paarden en ossen de heuvel op zijn gebracht. Het materiaal kwam uit Oslo, 150km zuidelijker, en werd vooral in de winter gebracht. Dan konden ze over de rivier, een vlakkere weg dan een bevroren rivier bestaat niet in Noorwegen.

We gaan richting het noorden over de 2. Het is een saaie route langs de rivier. Bij een monument langs het water houden we pauze. Het is een herinnering aan een enorme overstroming die het nabij gelegen dorpje zou hebben weggevaagd als de dorpelingen niet dag en nacht hadden gewerkt aan het vullen en stapelen van zandzakken. Bij Flisa slaan we rechtsaf richting Zweden. We rijden dwars door Finnskogen en houden pauze bij een groot meer en gaan daarna de rimboe in, letterlijk. De weg die we hebben gekozen leidt naar een ski-resort en gaat daarna ineens over op gravel. Het is een waanzinnig mooie route door een gebied met bos, toendra, moeras en meren, maar de weg is erg smal met veel bochten en heuvels en je mag er 70.

Overal zijn M-bordjes waar je aan de kant kan gaan om een tegenligger te laten passeren. We doen rustig aan. Gelukkig maar, want net als we op een verhoogd stuk rijden met aan beide kanten water komt er ineens een vrachtwagen met dubbele oplegger de bocht om gevlogen. We hebben geen ruimte om uit te wijken zonder van de weg te raken – en dus in het water – en geen tijd om te bedenken wat we moeten doen. Gelukkig kent Lammert zijn auto goed en sturen zowel de vrachtwagenchauffeur als hij de voertuigen zo ver mogelijk naar het randje. Het gaat goed. Net. En we zijn allebei totaal over de zeik. We rijden naar een overzichtelijk stuk, zetten de auto stil en nemen een uitgebreide pauze om bij te komen. Het duurt nog een uur voordat we de bewoonde wereld bereiken en hoe mooi het gebied ook is, wij zijn er wel klaar mee. We zijn allebei heel opgelucht als we weer op asfalt rijden.

Prachtig gebied

Maar pas op voor vrachtwagens…

Bij een restaurantje in Sysslebäck eten we een hamburger als lunch en gebruiken de wifi om wat bij te lezen en met vrienden te kletsen. Even iets normaals om de stress kwijt te raken. Brr. Na de burger rijden we naar Malung en daarna naar Mora, bovenaan het Siljan. Bij de Turist Info vragen we naar een rustige camping aan het water. We kopen een kaart van het gebied, nemen een stapel folders mee en gaan op zoek. Pas onderaan het meer bij Leksand, 50km verderop, vinden we een camping die ons aanspreekt, toevallig van een Nederlands stel. www.vastanviksbadetscamping.se We zetten de grote tent op en doen de rest van de avond helemaal niks.